Het is tijd om weer op zout te varen. We kachelen het Volkerak over, maken een familiebezoekstop in Sint Annaland en bezeilen de Oosterschelde naar Yerseke.

"Denk erom: je MOET die scheidingston bakboord houden!"

"Hé, je MOET die scheidingston bakboord houden hoor!"

"Niet vergeten hoor: je MOET die scheidingston bakboord houden!"

Als je mij vraagt om je iets te helpen herinneren dan doe ik dat ook goed. Voordeel is dat je het dan echt niet meer vergeet. Wij hebben de scheidingston netjes bakboord gehouden, al voelt dat een beetje tegennatuurlijk als je aan komt varen bij Yerseke. We lopen niet vast, komen kalm de haven binnen en gaan vlekkeloos in de toegewezen box liggen. Dat we dan de Duitse landvast (de walstroom, red.) in de verkeerde stekkerdoos steken, kunnen ze ons niet kwalijk nemen. Een beetje overspannen vasteligplaatshoudster doet dat wel. Verbolgen over zoveel domheid wijst ze ons op een aparte stroomkast voor passanten. Het ding staat een beetje verdekt opgesteld, waardoor wij hem over het hoofd hebben gezien. We hebben als altijd de aansluiting die bij de box hoort genomen. Als die nou op slot had gezeten...

We zijn in Yerseke omdat we van meerdere mensen hebben gehoord dat het dé plaats is om oesters en mosselen te eten. Daar is geen woord van gelogen. We trakteren onszelf meteen op gegrilde en gekookte exemplaren. Het is dat we niet alleen zijn op het terras, anders had ik toch echt letterlijk mijn vingers afgelikt en mijn bord ook. Het zijn, denk ik, de lekkerste mosselen ooit. Ik weet niet of ik ze nu nog ergens anders durf te eten.

Yerseke als plaatsje valt mij iets tegen. De gezelligheid zoals in Hellevoetsluis, is hier veel minder. Dat komt misschien ook omdat het niet heel druk is. Het Oosterscheldemuseum is aan verfrissing toe, maar kan toch bekoren. De Oesterij is de beste plek om wat te zien van de kweek en groei van oesters en mosselen. Het is alleen geen seizoen meer voor de platte versie uit de Oosterschelde. Het proefbordje bestaat uit Franse exemplaren. Nog steeds zeer smakelijk.
Als, sterk vervroegd, vakantieafsluitdiner genieten we van een plateau Fruit de Mer. Daar heb ik echt mijn vingers bij afgelikt!

We verlaten Yerseke aan de goede kant van de scheidingston. Inmiddels hebben we enkele boten vast zien lopen en vast zien liggen. We weten nu dat het geen loze waarschuwing is. We zeilen naar de Grevelingen. Daar waar we eigenlijk in het begin van onze vakantie wilden zijn, gaan we nu voor anker om ons aan te sluiten bij de meeting van het Zeilersforum, afdeling zuid. Bijpraten met wat zeilvrienden, en ons nieuwe bijbootje gebruiken waar het voor bedoeld is: samen aan wal komen als je voor anker ligt. Gelukkig schijnt de zon, want ik kom niet bepaald droog over...

Via een 'wachtenophetgoedeweer-stop' in Hellevoetsluis zeilen we over zee terug naar onze thuishaven. Heerlijk om weer echt gezeild te hebben. Smaakt naar meer. Maar eerst staan er nu enkele reparaties op het programma. De stuurinrichting heeft onderaan nog twee kogellagers die aan vervanging toe zijn. De motor heeft ook de aandacht van een expert nodig. We gaan vol goede moed aan de slag. Op ons netvlies staat: Botnische Golf! (en misschien nog een wintertochtje... )